ฟุตซอลลีก แก่นวิทย์สอง

นัดแรกแก่นวิทย์สองพบกับแก่นนครวิทยาลัยสอง ผล การแข่งขัน 12:0 แจ่มจริงลูกดอนพลับ
 เรียนรู้กันสักนิด

ฟุตซอล (futsal) เป็นกีฬาประเภทหนึ่งลักษณะการเล่นเหมือนฟุตบอล แต่เป็นการเล่นในร่ม โดยฟีฟ่าเป็นองค์กรที่ควบคุมการเล่นฟุตซอลทั่วโลก ชื่อ ฟุตซอล มาจาก ภาษาโปรตุเกส ว่า futebol de salão และ ภาษาสเปน ว่า fútbol sala ซึ่งทั้งสองคำหมายถึง ฟุตบอลที่เล่นในห้อง

การเล่นฟุตซอลจะแบ่งออกเป็นสองทีม โดยแต่ละทีมมีทั้งหมด 5 คน รวมผู้รักษาประตูข้างละ 1 คน ลูกบอลที่ใช้เล่นจะมีขนาดเล็กกว่าลูกฟุตบอลทั่วไป และจะหนักกว่า

ฟุตซอลเกิดขึ้นครั้งแรกที่ประเทศแคนาดา ในปี พ.ศ. 2397 เนื่องจากอากาศหนาวจึงไม่สามารถเล่นฟุตบอลกลางแจ้งได้จึงไปใส่ในสนามบาสเกตบอล เรียกว่า อินดอร์ซอคเกอร์ และได้รับความนิยม จนเมื่อปี พ.ศ. 2475 โรเจอร์ แกรน ได้กำหนด กฎ กติกา สำหรับฟุตซอลขึ้น
วีดีโอฟูตซอล นัด ไทยพบเวียตนาม AFC FUTSAL CHAMPIONSHIP 2012
http://www.youtube.com/watch?v=V96M0DXJfKI

พะยอมช่อที่ 17 กำลังเบ่งบาน

พะยอม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พะยอม
สถานะการอนุรักษ์
ใกล้สูญพันธุ์ (IUCN 2.3)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
อันดับ:	Malvales
วงศ์:	Dipterocarpaceae
สกุล:	Shorea
ชนิด:	S. roxburghii
ชื่อทวินาม
Shorea roxburghii G. Don
ชื่อพ้อง
Shorea talura Roxb.[1]

พะยอม เป็นไม้ยืนต้นประเภทพืชใบเลี้ยงคู่ชนิดหนึ่งที่อยู่ในวงศ์ Dipterocarpaceae พบได้ในกัมพูชา,

 อินเดีย, ลาว, มาเลเซีย, พม่า, ไทย, และ เวียดนาม มีลักษณะใบที่เรียงสลับกัน ดอกมีสีขาว กลิ่นหอม

 นิยมนำเนื้อไม้ไปใช้ในการก่อสร้าง ลักษณะคล้ายกับต้นตะเคียน

พะยอมมีชื่อพื้นเมืองอื่นๆอีกคือ กะยอม (เชียงใหม่) ชะยอม (ลาว)ขะยอมดงพะยอมดง (ภาคเหนือ) 

แคน (ร้อยเอ็ด) เชียง เชี่ยว (กะเหรี่ยง – เชียงใหม่ ) พะยอม (ภาคกลาง) พะยอมทอง (สุราษฎร์ธานี – ปราจีนบุรี)

 ยางหยวก (น่าน)

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

พะยอมเป็นไม้ต้นสูง 15 - 30 เมตร เปลือกสีเทาเข้มแตกเป็นร่อง ใบเดี่ยวออกสลับ รูปขอบขนานกว้าง
3.5 - 6.5 เซนติเมตร ยาว 8 - 15เซนติเมตร ปลายมนหรือเป็นติ่งสั้นๆ โคนมน ขอบเป็นคลื่นผิวเกลี้ยงเป็นมัน
ดอกสีขาว กลิ่นหอมจัดออกเป็นช่อใหญ่ตามกิ่งและปลายกิ่ง กลีบเลี้ยง 5 กลีบ โคนเชื่อมติดกัน 

กลีบดอก 5 กลีบ เรียงเวียนกันแบบกังหันเมื่อบานเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 - 2 เซนติเมตร เกสร ตัวผู้ 15 อัน

 ผลรูปรีกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร ยาวประมาณ 2 เซนติเมตร กลีบเลี้ยงเจริญไปเป็นปลีกยาว 3 ปลีกสั้น 2 ปลีก

คล้ายผลยาง

การกระจายพันธุ์และถิ่นอาศัย

พะยอมมีการกระจายพันธุ์ในอินเดียตะวันออก พม่า ไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม และมาเลเซีย พบขึ้นทั่วไป

 แต่มักพบในป่าเบญจพรรณ และป่าดงดิบที่มีดินเป็นดินทราย

ประโยชน์

• เนื้อไม้ไปใช้ในการก่อสร้าง เช่น ใช้ทำหมอนรองรางรถไฟ พื้น เป็นต้น
• มีสรรพคุณทางยา
  • เปลือกต้น รสฝาด ต้มดื่มแก้ท้องร่วง แก้ลำไส้อักเสบ ฝนทาสมานบาดแผล ชำระแผลทุบใส่น้ำตาลสดกันบูด
  • ดอก รสหอมสุขุม ปรุงเป็นยาแก้ลม บำรุงหัวใจ ลดไข้
• ดอกสามารถนำมาประกอบอาหารได้